Το Πειρατικό Πιτς Radio … στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Το έκτο βιβλίο της αγαπημένης σειράς των Πιτσιμπουίνων μόλις κατέφθασε για να μας ταξιδέψει σε μια ακόμη ντεντεκτιβική περιπέτεια του Μικρού Μπλε στο διάσημο νησί του Πίτσι Πίτσου.

Είναι η μέρα του μεγάλου πρωταθλήματος μπουρμπουλήθρας. Όλοι οι γνωστοί Πιτσιήρωες πέφτουν με δύναμη στο νερό. Ο Μικρός Μπλε, η Αντελί, ο Πίτς Φιτίλης και ο Μακαρόνης (τους θυμάστε; ) Ο Κιτρινομάτης θα καταφέρει να βγει πρώτος καταγράφοντας το ρεκόρ των τριακοσίων τριάντα τριών μπουρμπουλήθρων. Κι ενώ όλα τα Πιτσιμπουινάκια πανηγυρίζουν ακούγεται ένας εκκωφαντικός θόρυβος που αναστατώνει και κουφαίνει τους πάντες. Ο Μικρός Μπλε και η παρέα του αρχίζουν το ψάξιμο και τις υποθέσεις. Οι περίεργοι θόρυβοι συνεχίζονται και είναι τόσο δυνατοί που τα τζάμια όλου του Πιτσιχωριού …σπάνε.

Ανεβαίνουν στο βουνό να δουν από ψηλά τι μπορεί να συμβαίνει. Κατεβαίνουν ξανά στην πλατεία του χωριού τους  και το μυστήριο αρχίζει να παίρνει διαστάσεις τόσες ώστε ο Μικρός μπλε να φαίνεται προβληματισμένος και να αρχίσει να συλλέγει στοιχεία. Και αμέσως μετά ακούγονται παράξενοι θόρυβοι. Σαν μουγκρητό Αρκούδας που τους παραπέμπει στο βόρειο μέρος του νησιού. Τοι πρώτο σημείωμα με γρίφους είναι γεγονός. Ακολουθεί ένας ήχος σαν  από καμήλα, λιονταριού, γλάρων, φάλαινών και δελφινιών. Οι μικροί Πιτσιμπουίνοι τρέχουν αναστατωμένοι πάνω κάτω στο νησί. Έρχονται και καινούργια σημειώματα και οι έρευνές τους επικεντρώνονται στην Μυστήρια Τζεντού που έλειπε από τον αγώνα πρωταθλήματος εκείνο το πρωί. Όλα τα στοιχεία τους οδηγούν στο βουνό. Ο μόνος τρόπος να φτάσουν εκεί, είναι η αναρρίχηση. Και σαν πλησιάζουν βρίσκονται μπροστά σε ένα ακόμα πιο μυστήριο θέαμα…

Τι ακριβώς είδαν και πως κατάφεραν να λύσουν το μυστήριο θα το διαβάστε και θα το μάθετε στο βιβλίο!

Η Ευτυχία Γιαννάκη γράφει και υπογράφει ένα ακόμα επιτυχημένο, μυστηριακό, περιπετειώδες και χιουμοριστικό βιβλίο των Πιτσιμπουίνων. Πλοκή και φαντασία σε μια δυνατή στιγμή που μας γεμίζει νοσταλγία (με τους παλιούς πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς). Μας κάνει να γελάσουμε δυνατά με την ευρηματικότητα των νέων λέξεων που πάντα περιμένουμε να δούμε με αγωνία. Θα ξεκαρδιστείτε με την  Πιτς Playlist και το κλασσικό της ρεπερτόριο, όπως την «Ενάτη» του Πιτσόβεν ή τις «Τέσσερις Εποχές » του Πιτσάλντι. Μας γεμίζει αγωνία για την έκβαση της υπόθεσης και ικανοποίηση στο τέλος όταν πια το μυστήριο έχει λυθεί κι εμείς έχουμε ταξιδέψει σε άλλη μία καταπληκτική ιστορία.

Υπέροχη και εύστροφη ιδέα, ευρηματικοί διάλογοι και σενάριο με άκρως μυστηριακό περιεχόμενο. Βιβλίο και σειρά άκρως ποιοτική που συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Συνοδοιπόρος της με τα πινέλα της είναι η επίσης αγαπημένη εικονογράφος Σοφία Τουλιάτου. Έντονη χρωματική παλέτα σε σχέδια που πλέον είναι αναγνωρίσιμα σε παιδιά και πολύ αγαπημένα.   Μαζί  και οι δύο τους, συγγραφέας και εικονογράφος, έχουν κάνει την σειρά να διαβάζεται ανελλιπώς και να δημιουργεί αγωνία και λαχτάρα στους μικρούς αναγνώστες για νέες αναγνωστικές περιπέτειες.

Αναζητείστε το στα βιβλιοπωλεία και δείτε εδώ ένα μικρό απόσπασμα : https://ikarosbooks.gr/1220-pitsimpoyinoi-peiratiko-pits-radio.html

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr Στις 13 Απριλίου 2024 : εδώ!

Το μικρό νησί της Έφης Λαδά... στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Το ξέρετε πως στην μέση ενός ωκεανού υπάρχει ένα νησί που μοιάζει με κουβαρίστρα; Εκεί ζει ένα μικρό κορίτσι που έχει για φίλο του ένα μπλε σαλιγκάρι!

Στο νησί μαζί με το κορίτσι ζούσε κι η γιαγιά του, που έφτιαχνε μελωδίες για να διώχνει το κρύο, την παγωνιά, τον Χειμώνα…Εκείνος όμως όλο και τις ανακάλυπτε και ξέρετε που τις έκρυβε; Στις ραφές του πανωφοριού του.

Έφευγαν τα πουλιά κάθε Χειμώνα για τις άλλες χώρες και η μικρή με τη γιαγιά της τ’ αποχαιρετούσαν. Μια χρονιά τα πουλιά πήραν μαζί τους και τη γιαγιά, να βρει λέει καινούργιες νότες!

Εκείνη την Άνοιξη στο νησί επέστρεψαν μόνο τα πουλιά…

Κι οι μελωδίες σαν να σταμάτησαν, να χάθηκαν…

Κι άρχισε το μικρό κορίτσι να τις αναζητά…παντού, με οδηγό μια βάρκα, το μπλε σαλιγκάρι για παρέα, και την λαχτάρα της εξερεύνησης. Οι μέρες διαδέχονταν τις νύχτες, κι οι μελωδίες δεν ακούγονταν πουθενά… Κάποτε έφτασε σε μια παγωμένη χώρα. Κι εκεί βρήκε ξανά τις μελωδίες στις ξηλωμένες πια ραφές του πανωφοριού του χειμώνα…

Και τις πήρε πλέκοντας τις σε ένα κασκόλ…    

Και μετά;

Θα διαβάστε εσείς την συνέχεια, θα γοητευτείτε, θα συγκινηθείτε και θα σκεφτείτε πολύ…

Ένα συγκλονιστικό τέλος μιας ιστορίας που είναι γεμάτη ομορφιά, γαλήνη, περιπέτεια, λύπη, χαρά, ΑΝΑΜΝΗΣΗ.

Μια τρυφερή αλληγορική ιστορία που κυλάει σαν τη βάρκα του κοριτσιού στις δικές μας ψυχές και μας γεμίζει αγάπη, νοσταλγία, χαμένες μυρωδιές, λέξεις, εικόνες, μουσικές.

Ένα νησί που θα μπορούσε να είναι η ψυχή μας…

Ένας χειμώνας που φέρνει παγωνιά και κρύο, λύπη και μοναξιά σαν χαθεί ένας αγαπημένος μας άνθρωπος.

Μια κουβαρίστρα και κλωστές άλλοτε δεμένες, άλλοτε ξηλωμένες όπως τα νήματα που κινούνται, κόβονται, δένονται ή πλέκονται ξανά στη ζωή μας. Ένα κουβάρι που μπερδεύεται, ξετυλίγεται, και «ξαναγράφει» την πορεία…

Για την απώλεια και τις μνήμες μας μιλάει η Έφη Λαδά αλλά με τον πιο αλληγορικό, λυρικό, εικονικό, παραμυθένιο και μαγικό τρόπο. Για τους αγαπημένους μας που φεύγουν μεν από τη ζωή αλλά ποτέ από μέσα μας.

Για όλα, όσα μας δένουν μαζί τους, για την διαχείριση των συναισθημάτων μας…

Το  μπλε το χρώμα της γαλήνης, της ανάμνησης , της απόστασης, της μελαγχολίας κυριαρχεί στις μοναδικές εικόνες της Έφης που πάντα μας μεταφέρουν σε μαγικούς κόσμους. Παλέτα χρωμάτων που κινείται στις αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου, του ονείρου και της ελπίδας…

Μαγικό βιβλίο. Εκπληκτικό ταξίδι στην αποδοχή και διαχείριση της απώλειας, στην συμβολική της έννοια. Σε όλα όσα έρχονται και φεύγουν αλλά που μας αφήνουν σημάδια ανεξίτηλα.  

Μοναδικό βιβλίο. Άρτια γραμμένο, άρτια και εικονογραφημένο από μια μαγεύτρα των εικόνων, την αγαπημένη σε όλους Έφη Λαδά.

Αναζητείστε το σε όλα τα βιβλιοπωλεία και μπείτε εδώ να δείτε ένα δείγμα εικόνων και γραφής  : https://www.epbooks.gr/wp-content/uploads/2024/02/120141-TO-MIKRO-NHSI-eso.pdf

Διαβάστε το σε παιδιά ακόμα και πολύ μικρά…

Να γαληνέψει η ψυχή…

Να βρουν αποκούμπι τα συναισθήματα τους…

Να ταξιδέψουν στα δικά τους νησιά , σε όλα εκείνα που δεν καταλαβαίνουν όταν ξαφνικά χάνουν αγαπημένους τους…

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 6 Απριλίου 2024 :εδώ!

Το όνομά μου είναι Γιώργος Σεφέρης*… στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Πως είναι άραγε να γεννιέσαι την χρονιά που αλλάζει αιώνα στα 1900;

Μια μέρα που υπάρχει στο ημερολόγιο μόνο κάθε τέσσερα χρόνια, αυτήν της 29^ης Φεβρουαρίου, στα Βουρλά της Σμύρνης και να ζήσεις σε πολλές πόλεις του κόσμου με συντροφιά  σου ένα χαρτί, μια πένα και μόνο την δική σου έμπνευση και την ποίηση;

Είναι αυτό που λέμε πως γίνεσαι παγκόσμιος πολίτης μέσα από τα γραπτά σου και αν κι έχουν περάσει 53 χρόνια που έχεις φύγει από την ζωή,  σε διαβάζουν, σε «τραγουδούν», σε διδάσκουν …παντού.

Γίνεται λοιπόν να συμβεί αυτό, αν το όνομά σου είναι Γεώργιος Σεφεριάδης ή Σεφέρης και είσαι ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές, παγκόσμια.

Στο βιβλίο του Νίκου Μαθιουδάκη και του Μάνου Μπονάνου διαβάζουμε μια βιογραφία του μεγάλου μας ποιητή σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση και μαθαίνουμε κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες και στιγμές της ζωής του. Ξεκινώντας από τα παιδικά χρόνια, περνάμε στην ενήλικη ζωή και αφού πια αποκτά το διπλωματικό διαβατήριο ταξιδεύουμε, (εκτός από τη ροή του κειμένου και με την εκπληκτική εικονογράφηση της Αγγελικής Μπόζου) στον κόσμο.

Το ταξίδι έχει σταθμούς…

Το σπίτι της οδού Άγρας, κοντά στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο είναι η τελική επιλογή του ποιητή που τον σημάδεψε κι ήταν εκεί που δέχτηκε μεγάλες προσωπικότητες των γραμμάτων μέχρι την τελευταία του πνοή.

Στο βιβλίο θα διαβάσουμε μικρά απόσπασμα τα ανθρώπων πού έζησαν κοντά του και τον γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα. Θα μάθουμε λεπτομέρειες της προσωπικότητάς του από την Άννα Λόντου, κόρη της Μάρως Σεφέρη, τον ίδιο τον Μίκη Θεοδωράκη, από επιστολές του στην αδελφή του Ιωάννα  μα και στην αγαπημένη του Μάρω. Θα δούμε τον τρυφερό και τόσο διαφορετικό Σεφέρη χωρίς το προσωπείο του διπλωμάτη και του σοβαρού και στιβαρού ανθρώπου, όπως πίστευαν πως ήταν, όσοι δεν τον γνώριζαν καλά.

Το πρώτο μέρος του  βιβλίου κλείνει με την αναφορά στην μεγάλη κοσμοσυρροή που έγινε την ημέρα της κηδείας του που εξελίχθηκε σε διαδήλωση κατά της δικτατορίας.

Στο δεύτερο μέρος θα μάθουμε πιο αναλυτικά για την ποίηση του Σεφέρη που ανήκει στην περίφημη γενιά του ’30 και στα ρεύματα μιας νέας ελληνικότητας και μοντερνισμού. Θα δούμε όλο το έργο του σε μεταφράσεις, αντιγραφές και μεταγραφές. Θα διαβάσουμε μικρά αποσπάσματα από το ημερολόγιό του και αρκετές απόψεις από επιφανείς κριτικούς για το έργο του.

Επί  44 έτη ο Γιώργος Σεφέρης δημοσίευσε 11 συλλογές ποιημάτων, δύο μυθιστορήματα, αρκετά προσωπικά και  κριτικά κείμενα και τόμοι από επιστολές για  αρκετούς επιφανείς ανθρώπους αλλά και στην σύζυγό του Μάρω   και την αδελφή του Ιωάννα Τσάτσου.

Εντυπωσιακό το κεφάλαιο «Σκαρφαλώνοντας λέξεις, όπως μια ανεμόσκαλα» για την μέτρηση και την ανάλυση των χιλιάδων λέξεων στο έργο του ποιητή.

Ξεχωριστό βιβλίο γνώσεων, συλλογών και αποσπασμάτων ενός από τους κορυφαίους μας ποιητές. Ο νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης με την πένα των δύο συγγραφέων Νίκου Μαθιουδάκη και Μάνου  Μπονάνου μπαίνει στα σπίτια και τις βιβλιοθήκες των νεαρών αναγνωστών με ιδιαίτερο τρόπο και αβίαστα ώστε να μάθουν τη ζωή, το έργο, τις λέξεις του. Σημαντικό εγχειρίδιο για κάθε εκπαιδευτικό και μαθητή. 

Η Αγγελική Μπόζου προσθέτει τα μέγιστα με τα πινέλα και τα σκίτσα της κι έτσι τούτο το βιβλίο γίνεται άρτιο και μοναδικά καλαίσθητο όχι μόνο για παιδιά αλλά και ενήλικες που θέλουν μια πιο σύντονη και κατατοπιστική βιογραφία του Γιώργου Σεφέρη.

Να το ψάξετε οπωσδήποτε και διαβάστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα : https://ikarosbooks.gr/1179-onoma-moy-einai-giorgos-seferis.html

*Το όνομά μου είναι Γιώργος Σεφέρης, Νίκος Μαθιουδάκης- Μάνος Μπονάνος, εικ: Αγγελική Μπόζου, εκδ. Ίκαρος

 

Ακολουθεί σε ξεχωριστή παρουσίαση και το επίσης καταπληκτικό: Το όνομά μου είναι Κ.Π. Καβάφης, της ίδιας σειράς και φιλοσοφίας.

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 30 Μαρτίου 2024 : Εδώ!

 

Ελένη Μπετεινάκη... Με λίγα λόγια!

Γεννήθηκα σε μια κωμόπολη του Ηρακλείου, τις Αρχάνες, και μεγάλωσα παρέα με «γιαγιάδες» που μου έλεγαν  ιστορίες και παραμύθια. Ήθελα να παραμείνω πάντα παιδί και, γι’ αυτό, σπούδασα Νηπιαγωγός, συνδυάζοντας την αγάπη μου για τα παιδιά και τα παραμύθια. Αγαπώ πολύ το διάβασμα, τη θάλασσα, την φωτογραφία και το… ποδήλατό μου. Η τύχη με έφερε κοντά στα βιβλία και σε οικογενειακό επίπεδο έτσι ώστε να τα διαβάζω από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας τους.

Εδώ και είκοσι εννέα χρόνια εργάζομαι ως Νηπιαγωγός, ενώ στον ελεύθερο χρόνο μου  ασχολούμαι με τη διοργάνωση εκδηλώσεων για βιβλία, κυρίως παιδικά. Έχω κάνει αρκετές ραδιοφωνικές εκπομπές στην ΕΡΑ Ηρακλείου με θέμα το παραμύθι και υπό τον τίτλο: «Μια φορά και… δυο καιροί».
Πολλές εκπομπές επίσης με θέμα τα παιδικά βιβλία στην τηλεόραση (Κρήτη TV) στην εκπομπή Καλό Μεσημέρι.

Λατρεύω την Ιστορία και την Λαογραφία.. 

Σχετικά άρθρα μου δημοσιεύονται σε τοπικές εφημερίδες ( ΠΑΤΡΙΣ) και σε ειδησεογραφικές ηλεκτρονικές σελίδες, όπως το Cretalive.gr, το ηλεκτρονικό περιοδικό Fractalart.gr κ.ά.
Στις παραπάνω ιστοσελίδες αλλά και σε εφημερίδες  διατηρώ μία εβδομαδιαία στήλη, «Τα παραμύθια του Σαββάτου», με παρουσιάσεις και απόψεις για παιδικά βιβλία από το 2013.
Συχνά αφηγούμαι  ιστορίες και παραμύθια σε πολιτιστικούς χώρους  και  σε Μουσεία όπως το ΜΦΙΚ, το Αρχαιολογικό Ηρακλείου κ.α

Το 2015 μου απονεμήθηκε από το ΙΒΒΥ, «Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου», το Βραβείο σε Νηπιαγωγό «Κούλα Κουλουμπή», η οποία εισάγει με τους πιο ευφάνταστους τρόπους τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας στον κόσμο τού παιδικού βιβλίου.

Βιβλία μου  που κυκλοφορούν είναι:

1.Η μάγισσα Χρωματούσα, εκδ. Ελληνοεκδοτική,2015, 6η χιλιάδα 2019:

Μια ιστορία για την κατανόηση του εαυτού μας, τη φιλία, την καλοσύνη και την αιώνια μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό...: (Δείτε το εδώ)

2.Ο Τρακατρούκας ο καλικάντζαρος, εκδ. Ελλήνοεκδοτική,2016

(Δείτε το εδώ)

3.Ο Σιγανός…ένα σκιάχτρο με ψυχή, εκδ. Ελληνοεκδοτική 2019 : (Δείτε το εδώ!)

4. Ο πρίγκιπας Χαρταετός, εκδ. Ελληνοεκδοτική 2020 : (Δείτε το εδώ)

5. Με ένα κόκκινο κουμπί, εκδ. Κλειδάριθμος, 2020 :Δείτε το εδώ!

6. Σκανταλιές στο Πι και Φι, εκδ. Ελληνοεκδοτική, 2021: (Δείτε το εδώ)

7. Η νεράιδα Σερπαντίνα, εκδ. Ελληνοεκδοτική, 2022 :Δείτε το εδώ!

8. Με το ποδήλατό μου στις γειτονιές του Μεγάλου Κάστρου! εκδ. Μύστις 2022 : Δείτε το εδώ!

9. Τα Χριστούγεννα του Εδώ και του Αλλού, εκδ. Ελληνοεκδοτική, 2022 : Εδώ!

10. Με ένα λευκό φτερό, εκδ. Ελληνοεκδοτική, 2023, : Εδώ!

Αναζητείστε περισσότερα στα Social Media:

 👉Ζητούνται Αναγνώστες!  https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/
👉  https://www.instagram.com/elenibetinaki/?hl=el
👉 https://www.facebook.com/elenibetinaki

👉Youtube ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΤΕΙΝΑΚΗ

Το βιβλίο : Με ένα λευκό Φτερό ...στο Βιβλιοδρόμιο!

 

Γράφει η Ελευθερία Καλούδη

Δύσκολο πολύ να γράψεις για τον εαυτό σου ή για έναν πολύ δικό σου άνθρωπο. Θα γράψω λοιπόν γιατί πιστεύω πως τα παιδιά αγαπούν τόσο πολύ τα βιβλία της Ελένης που είναι πάντα στην κορυφή της ζήτησης στο Βιβλιοδρόμιο.

Ο πιο βασικός λόγος νομίζω πως είναι γιατί πλάθει παραμύθια με την παλιά, παραδοσιακή συνταγή της γιαγιάς. Ιστορίες με μαγεία, με πλοκή, αρχή μέση και τέλος που μπορούν να διαβαστούν σιωπηλά από έναν μικρό αναγνώστη χωρίς τη διαμεσολάβηση ενός ενήλικα. Δε γράφονται πια παραμύθια στις μέρες μας κι εκείνα τα παλιά που μεγάλωσαν πολλούς από εμάς έχουν πέσει σε δυσμένεια γιατί δεν θεωρούνται πολιτικά ορθά.

Ο δεύτερος είναι γιατί η ίδια είναι γεμάτη ιστορίες από έναν τόπο και μια εποχή που δεν υπάρχει πια. Με ένα μυστικό νεύμα μπορεί να καλέσει νεράιδες και ξωτικά, καλικάντζαρους και σκιάχτρα να τη συντροφέψουν, ακριβώς όπως το έκαναν οι παλιοί παραμυθάδες γύρω από τη φωτιά. Όποιος την έχει δει να αφηγείται σε παιδιά μπορεί να το καταλάβει. Άλλωστε συχνά την αναφέρω ως παράδειγμα για τη δύναμη της αφήγησης καθώς δεν υπάρχει παιδί που να μην υποκύψει στη γοητεία της ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.

Την ιστορία της Μυρσίνης μου τη διάβασε από το τηλέφωνο μια από εκείνες  τις δύσκολες μέρες της καραντίνας. Ακούγοντας τη έφτιαχνα τις δικές μου εικόνες πριν από τη μαγική εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου. Εντελώς τυχαία βρέθηκα λίγες μέρες μετά στη λίμνη του Ζαρού για πρώτη φορά. Ανάσα βαθιά την εποχή που οι ανάσες μας ήταν κοφτές και ρηχές από τον φόβο. Ένα τοπίο βγαλμένο από παραμύθι. Ήμουν σίγουρη πως αυτή ήταν η λίμνη που η Μυρσίνη γνώρισε τον κύκνο της.

Κι όταν ένα φτερό, κι ας μην ήταν λευκό,  προσγειώθηκε στα χέρια μου, το κράτησα να το κάνω δώρο στην Ελένη, έτσι για το καλό ταξίδι στην καινούρια της ιστορία.

Κι αν κάπου εκεί είμαι κι εγώ, ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Πάντα ονειρευόμουν να τρυπώσω σε ένα παραμύθι…😉

Με ένα λευκό φτερό, της Ελένη Μπετεινάκη  και της Αιμιλίας Κονταίου από την Ελληνοεκδοτική.

https://ellinoekdotiki.gr

Το ταξίδι της άγριας ρίγανης στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Τι μας λείπει από τη ζωή σαν μεγαλώνουμε; Τι ξεχνάμε με τα χρόνια και τις πολλές υποχρεώσεις μας; Πατρίδα είναι οι αναμνήσεις και τα παιδικά μας χρόνια;

Κι οι μυρωδιές, οι εικόνες, τα μικρά καθημερινά πράγματα τι ρόλο παίζουν στη ζωή μας;

Ένα ταξίδι αναζήτησης, μια ιστορία που ακουμπά τον καθένα μας είναι τούτη η γραφή της Μαρίας Χρυσικού που θα σας κάνει να σκεφτείτε ιστορίες από εκείνο τον παλιό καλό καιρό, θα συγκινηθείτε και θα γεμίσετε μυρωδιές νοσταλγικές.

Ένα ταξίδι στο χρόνο, τη ζωή, τις εμπειρίες, τα πρόσωπα και τα μέρη που μας σημαδεύουν και μας θυμίζουν πολύτιμες στιγμές. Σαν φωτογραφικός φακός με ιδιαίτερα εσταντανέ που αποτυπώνονται για πάντα στην ψυχή και το μυαλό.

Λένε πως οι μυρωδιές είναι αυτό που μας μένει από ανθρώπους και πράγματα που έχουμε συναντήσει στο διάβα μας από την ώρα της γέννησής μας.

Αλήθεια είναι κι αν βάλουμε λίγο το μυαλό μας να θυμηθεί πρόσωπα, κάποιες μυρωδιές τους θα μας συντροφεύουν. 

Το βιβλίο…

Ο κύριος Ιάκωβος κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν μέσα από  μια ιδιαίτερη ιστορία που έχει σαν έναυσμα την…ρίγανη. Και μάλιστα την άγρια ρίγανη που είναι το βασικό συστατικό στο αγαπημένο του φαγητό, την φακή. Εκείνη την Παρασκευή που ο κύριος Ιάκωβος πήγε να γευματίσει στο εστιατόριο που συνήθιζε,  η αλλαγή του σεφ τον γέμισε με μια μικρή ανησυχία. Κι όταν το πιάτο του ήρθε στο τραπέζι κι αφού «ζύγισε» όλα τα υλικά κι ήταν όπως συνήθως, στη γεύση κάτι είχε αλλάξει. Κατάλαβε πως ο νέος σεφ δεν είχε βάλει άγρια ρίγανη στη φακή αλλά εκείνη …του εμπορίου. Ο κύριος Ιάκωβος σηκώθηκε με μιας και ανακοίνωσε σε όλους πως θα πάει ο  ίδιος να φέρει το αγαπημένο μπαχαρικό, χωρίς να χάσει ούτε μια στιγμή….

Το ταξίδι της αναζήτησης και των αναμνήσεων ξεκινά…

Πρώτα πήγε στην αποθήκη μπαχαρικών του Μπαχτιάρ που υπήρχε από το 1922! Στην επιβεβαίωση του ιδιοκτήτη για την προσωρινή έλλειψη του μπαχαρικού ο επόμενος προορισμός ήταν να πάει στο βουνό «Αραπέλια». Έπρεπε να πάρει το λεωφορείο γιατί το ταξίδι ήταν μακρύ και πολύωρο, τόσο που θα προλάβαινε να πάρει κι έναν υπνάκο. Φτάνοντας και μην ξέροντας που να βρει την άγρια ρίγανη ακολούθησε τις οδηγίες του λεωφορειατζή και πλησίασε έναν ναύαρχο που οδηγούσε ένα ποδήλατο σαν να ήταν  το καράβι που είχε κάποτε…

Και το ταξίδι της αναζήτησης γίνεται πιο συναρπαστικό όταν  ο ναύαρχος του επισημαίνει πως ψάχνει να βρει «τη χαρά του βουνού», δείχνοντας του ένα μονοπάτι και δίνοντάς του για  δώρο δύο καρύδια. Τα τρώει σχεδόν αμέσως και αφήνει τα καρυδότσουφλα σε ένα θάμνο.  

«Ο κύκλος της ζωή πρέπει να συνεχίζεται!» έλεγε κάποτε πριν πολλά πολλά χρόνια ο παππούς του και εκείνη η γεύση και η κίνησε τον πήγε πίσω στην παιδική του ηλικία.

Ένας μελισσοκόμος θα του δώσει ψωμί για το δρόμο πασπαλισμένο με ζάχαρη…

Ο Γιάννης ο κοτοπουλάς  που θα τον πάρει στο φορτηγό του θα τον κεράσει πετροκέρασα…

Από το μονοπάτι που θα συνεχίσει και την λάμψη του ήλιου πάνω στη ρίγανη θα γεννηθεί άλλη μια ανάμνηση

Και τότε θα καταλάβει…΄

Αυτό το ταξίδι αναζήτησης  είναι μοναχικό…

Έχει σταθμούς, μικρές βοήθειες, ανηφόρα και πολλές θύμησες…

Έχει πολύ εσωτερικό ψάξιμο για να καταλάβει κάποιος πως τα σημαντικά στη ζωή είναι τα απλά και καθημερινά πράγματα. Είναι οι άνθρωποι που μας μεγάλωσαν, είναι η οικογένεια μας, οι ρίζες, οι όμορφες στιγμές που μοιραζόμαστε.

Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει η Zafouko Yamamoto με χρώματα που σε παραπέμπουν στη φύση και στον παλιό καιρό.

Υπέροχη ιστορία, γεμάτη νοσταλγία, περιπέτεια και αισθήσεις.

Να το ψάξετε και διαβάστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα : https://www.patakis.gr/product/676728/vivlia-paidika--efhvika-paidikh-neanikh-logotexnia/To-taksidi-ths-agrias-riganhs/

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 23 Μαρτίου 2024 : Εδώ!

 

Το περίεργο μαξιλάρι* …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

*Το περίεργο μαξιλάρι, Μισέλ Φάις, εικ: Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδ. Πατάκη

Που πάνε τα όνειρα όταν ξυπνάμε;

Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Κι αν ναι, ποια είναι η δική σας απάντηση;

Ο Μισέλ Φάις γράφει μια ιστορία γεμάτη φαντασία, χιούμορ, δύσκολα, εύκολα, αλήθειες και συγκινητικά μονοπάτια και μας τα παρουσιάζει σε ένα βιβλίο πολύ ιδιαίτερο με τις ζωγραφιές της Ντανιέλας Σταματιάδη.

Αλλά πάμε να πάμε να δούμε που πάνε τα δικά του τα όνειρα κι ίσως σε κάποια από αυτά τα «μέρη» να συναντιούνται και με τα δικά μας.

Ο Ερμής, ο άσπρος γάτος πιστεύει πως τα όνειρα πάνε κατευθείαν στην κοιλιά μας. Και το δείχνει με πολύ παράξενο τρόπο. Ένα μπλε ποδήλατο λέει πως τα όνειρα γίνονται αέρας. Και το δείχνει κρύβοντάς τα μάτια του κοριτσιού με ένα κόκκινο κασκόλ. Έχετε ρωτήσει ποτέ την ξύλινη καρέκλα του γραφείου σας αν ξέρει που πάνε τα όνειρα; Τολμήστε το και ίσως εκπλαγείτε με την αντίδρασή της. Ταρακουνιέται σαν να γίνεται σεισμός και πιστεύει πως τα όνειρα επιστρέφουν πάντα στο μέρος απ΄όπου ξεκίνησαν. Και πόσους ακόμα δεν ρώτησε το κορίτσι μας. Ένα ρομπότ, τον κύριο Σίμο τον δάσκαλο του τζούντο, την κυρία Ελισάβετ που είναι καθηγήτρια πιάνου. Εκείνη λέει πως γίνονται όλα μουσική. Το πιο δύσκολο μέρος που πάνε τα όνειρα ίσως να΄ναι εκεί που πιστεύει ο Μιχάλης. Ο μπαμπάς του σκοτώθηκε στον πόλεμο, όχι σκοτώνοντας κι ο ίδιος, αλλά επειδή έτυχε να είναι σε λάθος σημείο, σαν πολεμικός ανταποκριτής.

Συγκίνηση μεγάλη η ζωγραφιά του Μιχάλη, αλλά δεν θα σας την μαρτυρήσω. Θα το διαβάσετε και θα δείτε.

Ούτε η Δώρα, η αδελφή της,  καταλάβαινε που πάνε τα όνειρα.

Κι αρχίσαν οι απορίες του κοριτσιού για τους άστεγους και αν αυτό που ζουν μοιάζει με όνειρο. Για τις αντιδράσεις των μεγάλων. Για την Μέλι από την Μαλαισία που έχει σιδερώσει χιλιάδες μαξιλάρια στη ζωή της. Και τότε σιγουρεύτηκε πως ίσως εκείνη να ήξερε που πάν όλα τα όνειρα που «βλέπουν» οι άνθρωποι.

Μήπως γνώριζε περισσότερα  η κ. Αθηνά που ήταν ξεναγός και μιλούσε πολλές γλώσσες και κρατούσε και σημειώσεις από την ώρα που ξυπνούσε;

Τελικά ο πιο πιστός φίλος του κοριτσιού, ο καφέ αρκουδάκος αγκαλιάς, είχε την πιο σοφή απάντηση. Συμφωνώ κι εγώ!

Μια ιστορία γεμάτη όνειρα κι αλήθειες. Όνειρα για κλειστά και ανοιχτά μάτια. Όνειρα ζωής, ελπίδας, χαράς και λύπης. Μεγάλα συμπεράσματα από μικρούς ανθρώπους. Φαντασία, συναίσθημα, σκέψεις.

Ένα βιβλίο που θα χαρίσει πολλές πολύτιμες στιγμές και σκέψεις αξιοποιώντας το σε μια σχολική τάξη. «Που πάνε τα όνειρα όταν ξυπνάμε;» Σπουδαία ερώτηση που φέρνει ατελείωτες συζητήσεις και ζωγραφιές.

Φιλοσοφικό το ερώτημα για μικρούς ανθρώπους που ίσως να έχουν και την σωστή άποψη και ερμηνεία. Αν υπάρχει βέβαια σωστή ή λάθος απάντηση που γίνεται σεβαστή γιατί κάνεις μάλλον δεν έχει απαντήσει αυτό το ερώτημα ποτέ.

Αρκετά ευφάνταστη ιδέα του Μισέλ Φάις που μέσα από «Το περίεργο μαξιλάρι» του, βάζει τα παιδιά να αναρωτηθούν για τα σπουδαία και πολύτιμα της ζωής.

Σύμβολο το μαξιλάρι, ύπνου και ονείρου. Μικρές και καθημερινές ιστορίες με μεγάλες αλήθειες, όπως εκείνη με τον άστεγο και την οικιακή βοηθό, Μέλι. Σοβαρά κοινωνικά θέματα για «μικρά αυτιά» και όπως τα αντιλαμβάνονται οι μικροί άνθρωποι που θα έπρεπε μάλλον να τους ακούσουμε κι εμείς οι μεγαλύτεροι.

Το βιβλίο έχει εικονογραφηθεί από την πολυβραβευμένη κι αγαπημένη Νταντέλα Σταματιάδη, δίνοντάς του  ακόμα μεγαλύτερη πνοή στο …όνειρο!

Αγαπημένη εικόνα: Στη σελίδα 19. Το σπίτι του Κανένα!

Να το αναζητήσετε, αξίζει να διαβαστεί και να το συζητήσετε πολύ με τα παιδιά σας…

Δείτε εδώ μερικές εικόνες του : https://www.patakis.gr/product/677970/patakis-nees-kuklofories-ana-kathgoria-paidika--efhvika/To-periergo-maksilari/

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 10 Μαρτίου 2024 : Εδώ!